Çocuktum bahçelerde
Kırlarda papatyaları seçerken
Koşturduğum vakitler.
Bir kırtasiye vardı hatırlarım
Adı başkan kırtasiye diye
Sahibininin ismi sanırdım
Başkan abi derdim bilmezdim.
Çocuktum saftı kalbim
Kötülük bilmezdim.
Her şeyi olduğu gibi görür
Herkesi iyi insan bilirdim.
Alay nedir bilmezdim
Korkuyu bilirdim belki
İnsanlardan değil
Yılanlardan hiç değil
Allahtan korkardım.
Çocuktum çünkü
Bilmezdim bazı şeyleri.
Anlardım fakat sevgiyi
Babam övündükçe
Ben küçüldürdüm.
Annem sevdikçe
Ben severdim insanları.
Şimdilerde küçük kalbimde
Büyüttüğüm çocuk
Kaçtı gitti yanımdan.
İzleri bir yerlerde saklı
Kendimi bulamadığımda
Soluk soluğa kalıp aradığımda
Çıkveririr çocuk konuşur
Gel eskiye dönelim
Uzat elini...
