"Bu hayat hakkında öngörülebilecek tek bir şey varsa bu öngörülemez olduğudur. Herhangi biri, herhangi bir şey olabilir. Her şey olabilirsin sen."
Birden düştüm bu dünyaya. Ben bu dünyada bir uzaylıyım. Yalnız olan ben, bu yere ait değilim. Gülüyor gibi gözüksem de çok yalnız hissediyorum. "Dünyalılar arasına karışmaya çalışan bir uzaylı..." Sesimi yükseltsem de kimse dinlemiyor. Bu yabancı yere çakıldım. Başta umut ışığı doğmuştu içime. Ama karanlık gece geldiğinde aktılar gözlerimden. Bu rahatlığım bile bazılarına sevimsiz gelebilirdi bu nedenle bir ölü gibi yaşadım. Ama bazı anlarda kendimi yapayalnız hissettim. Onlarla aynı yerde yaşasam da bir uzaylıydım ben. Bir yere çakılıp geride sadece yaraları kalmış yalnız biriyim. Yalnız bir gece, sessiz bir gece çok karanlık. Bu kısık olan sesim ile, yıldızlar arasındaki hayalimi gerçeğe dönüştüreceğim. Ben sadece yalnızım. Biri ellerini uzatıp tutsun beni. Doğru, yokum ben ve taşıdığım endişelerle dolup taştım. Kimse umursamasa da fazla yorgunum; kendime verdiğim "asla yıkılmayacağım" sözüne karşı. Baktığım gökyüzü sayısız hayalle dolmuş. Beni hoşça karşıladıklarından depresyonumu umursamıyorum. Doğru, yaşamalıyım. Eğer ben yıkılırsam her şeyle birlikte hayallerim de bir balon gibi kaybolacak. Burada içime çektiğim hava bile kaybolacak. Canımı yaksa da katlanabilirim, hayallerin için tatmin olmuş değil misin? Bazıları beni yanlarında istemedi. Herkesin memnuniyetini umursamak için fazla gençtim.
