insan,

       insanlar:

düşmanlarım; kaygı ve süt mavisi

insan,

       insanlar:

onca yaşanmışlık

-yolboyları kalmış gözlerinin ucunda-

herkesin derdi başka başka,

sevgilerin rengi aynı.

bazı büyük yaralar

                  yaralar ki: kapanmaz; "kün" gibi.

//

çılgınca bir hüzün

geldi

       bağdaş kurdu soframıza

ekmeğimizi, suyumuzu doymaz kıldı

tarlalar vardı soframızda,

-yemyeşil, soğan rengi-

alıp götürdü

                   yağmursuz vakitlere her şeyi

bir hüzne esir olduk yaşarken.

//

"şangırdayor" yalnızlığım

dalların çıtırtısı

             çatlayan camlar

bahar gibi

             çın-çın düdük öttürür

yalnızlığım.

//

sende bu güzellik

bende bunca şiir

sonumuz çiçekler gibi

günümüz cehennem.

//

günlerce ak bulut istemez

       tütün istemez

mesailer, bonolar istemez

       vakitler istemez

günlerce şiir okunan bir oda

      çırılçıplak bir güzellik

dipdiri yaşamaya yetecek kemikler

      dostane harfler ister