Uzun Yolculuk Bir İnsan Olsaydı Ona Saatlerce Sarılıp Ağlayabilirdim

Uzun yolculukları severim bana kendimi dökmeli bir yolculuk sağlıyor. Düşünebildiğimin üstüne daha çok düşünmeyi, kafa patlamayı, eskiye gidip kendi kendimi doldurmam gibi zihinsel olarak kendimi epey bir yorduğumu söyleyebilirim aslında hoşuma gidiyor mu ehh… kendimle konuşmak kadar bana daha çok bir şey keyif vermiyor. Hem saatlerce konuşabiliyorum hem de yargılanmıyorum. Süper ötesi bir güç bu. İçimde. Şu an da bu yolculuklardan birisi içindeyim. Hoş, bu mesafe uzun yol yolculuğu için kısa sürüyor ama yine de kendi içimde uzun sürdüğünü düşünüyorum. Kendime inanmayı ve sarılmayı hep istiyorum hayattan bu enerjiyi bu gücü kendime sağlamayı diliyorum. Çok başarılı olduğum söylenemez güçsüzüm bu konuda ama üstüne gittiğim adımlarım var sekiz aylık bir bebeğin adımları gibi emekleme? Tamam, belki dokuz ay. Öyle hemen koşacak değilim ya, zor gelir bir kere düşerim. Her şey adım adım olur. Zorlamanın bir anlamı yok değil mi? Sonuçta bu hayatta en çok kendimizi düşünmeli ve sevmeliyiz. Her ne kadar bu konuda başarısız olsam da olsak da ama vardır ya bitirdiğimde sonların başlangıcı, hani hep ağladıktan sonra yüzü bir sertçe silme gücü var ya, heh, işte onun gibi aslında biten her şeyin sonu böyle bitiyor, güçlükle. Sağlam başlayabilmek için sanırım. Bazense ağlayarak uyuyakalırsın ve silmezsin, koca şiş gözlerle aynaya günaydın, bu ben miyim sabahı yaşarsın. Off bir de o haldesin diye ağlarsın. Tamam, o detaylara inmeyeceğim. Ağlamak bana güçsüzlükmüş gibi geldi hep, sanki ağlarsan kaybedersin, senin üstüne daha çok gelirler, ezerler.. uzar bu küçültme durumu anladınız bence o halleri, şu var asla güçsüzlük değil. Aksine ağlamanın verdiği rahatlık, seni mutlu eden o yanını keşfedebilmiş olmak bence güç. Ağlayamadığımız zaman aslında kendinizi bi sorgulayalım bence çünkü bastırılan tüm duygular size su elektrik olarak geri dönüyor.

Ağlayalım dedik ama dozunda her şey kararında yapılmalı.

Hissedelim, sevelim, sevilelim, ağlayalım, düşünelim en güzel duyguları hep yaşayalım bizi canlı tutan. Gerçeklikten ayıran benliğimizi bize hatırlatan duyguları kabul edip adımlayalım. Adımalarımız bizi hep istediğimiz yola çıkartsın.