Ne diyeyim ki sevgilim,
Nasip değilmişlerle dolu derin bi iç mi çekeyim yoksa ağrılı bakışlarla mı bakayım tüm bu oldurmuş insanlara...
İçimdeki acıyla sokağa çıkmamayı öğrenemedim henüz affet.
Daha kısa olsaydı şayet varacağımı sandığım bu yerlere olan mesafem,
bariz daha az düşünürdüm bu tek göz oda acıyı
Sokaklar da denize dökülmüyor üstelik şu pervasız şehirde
trafik sıkışıyor...
Bütün eşyalarını bıraksan da hızla gidemiyorsun işte buralardan
Zaten başka bi nedene de yormadım hiç evimde bıraktığın eşyalarını...
Gitmiş olmanla hayli meşgul zaten duvarlarım
Belki bir gece vakti,
bizim çocukların yaptığı anakronik şakaya
o en sevdiğim tatlının son dilimini yutarken yakalandığım esnada düşünürüm diğer kalamamış nedenlerini...
Emin değilim belki de gitmem tatlı yemeye
bikaç şeker daha fazla atarım kahveme
hallederiz.
Biliyorum
sonsuz kere kalıyorum aynı mesele de
Şimdi kim inandırabilir ki sonsuzluk yoktur
Böyle basit yalanlara da karnım tok benim
daha az önce yedim üstelik tatlıyı
ve daha az önce sertçe bi yumruyla döndüm eve
kaçmak istediğinde eve dönermiş insan hep'
