Her enkaz sorası doruğa çıkarken kapanışları duyguların..kaza sonucu kan kaybederken oluşan anlık güç bitimi açığa çıkardı teslimiyeti.. O an çok lezzetliydi.. Şifası tam o seste, nefesteydi.. İşte bu zayıflığın ele geçirilmesi ve ardından doğan zernenişler, yersiz ve değersiz çabalar..hah birde histerik aptallık..kendinden her verişinde azalan tüm hücreler, fikziksel değil ruhsal parçalanmalar.. Mazoşist ruhumu ele geçirip sadistce davranan et yığını.. Ararken bulunurdu oysa, ararken kaybediş de neyin nesiydi.. Tüm bu aşağılık duyumları sindirmek zaman, nefesi kesmek an..ahh Tanrım.. Orta parmağını hatırlattığın için minnettarım.. Ellerini çekme üstümden.. Yoksa yine bir sabah herhangi bir bankta çıplak oturup yakarken beynimi.. Dumanından koku yapacağım evrene..
