Zorundayız. Çünkü burnumuzun dibinde de olsa yiyeceğimiz, hiçbir çabamız olmadan tüm bolluk karşımızda beklese de yemek için ağzımızı açmak zorundayız. Dün bahsettiğim senfoni duymak için de kalbimizde iğne deliği kadar bir yer açsak yeterli olacaktır.
Kalbimiz istediğimiz şeylerin toplamıdır. İstediğimiz bir şey olduğunda bu hissi kalbimizle ilişkilendiririz. Kalbimizde iğne ucu kadar yer açmaktan bahsederken de tüm isteklerimizin içinde küçük br alan bile yeterli olacaktır aramaya başlamak için. Sonrasında o küçücük yerin tüm hayatımızı kaplamasına şahit olacağız. Bir kere insan hayatın anlamını sorduysa artık duramaz ve amacı bulana kadar kendini zorlar bu yüzden en çok istediğimiz gerçek için vakit ayırmak zorundayız. Görürüz ki geriye kalan her şey hayalmiş...
