Çocukluğumun 5 dakika daha sokakta kalası var.
Dizimin üstüne düşesi.
Yıldızlara şekiller düzesi.
Benimki ters soru işareti...
O ilk aşktan ayrılmayası var ilk gençliğimin...
Canımın yanası tuttu
Var mı bir diyeceğin?
Çok sevesim var
Dost bildiklerimi...
Gel diyince; üste başa bakmadan koşasım geldi.
O aynı sokaklardan geçip, başka şeyler hissetmek garip değil mi?
O şehre girdiğini anladığın bir nokta var ya... Aynı ama farklı manzara. Aynı ama farklı hep hisleri. Avucundan dökülen kum taneleri.
Başını hangi gündü hatırlayamazsın, yastığa koyuşunu; Hangi gün o çok sevdiğin şeylerden vazgeçtin? Hangi gün o çok sevdiğin şeylere karar verdin? Yani zannettiğin gün, aslında o gün değildir.
Kendi aklım, kendime yetmemiş ki dinledim... "Kimseye güvenme, kendi ayaklarının üzerinde dur." "O saatte yalnız dönme". "Herkes senin gibi değil." "Hayat böyle,ne bekliyorsun ki?".En kötüsü de doğrulandı, hepsi...
Benden daha güzel elbiseyi ister dost dediğim. Benden güzeli aklını çelebilir bir gün sevdiğimin.
Ben mi?
Bile bile lades! Var mı bir diyeceğin?
