Belki her şey, her an yeniden doğuyordu. Benim uzaklığımsa sessiz, kırık ve yabancıydı. Uzaklığıma fiziki uzaklıklar eklemek istiyordum. Gözlerimden, uzaklara attığım tohumları sulayan yağmurlar yağıyordu sonra. Günlerce yağıyor dinmiyordu. Ben sadece kalbimdeki o kekre tutuklukla bekliyordum. Gidecektim bir gün, biliyordum. Oysa insan hiç var olmamış bir ülkeye gidebilir mi?