Düşüncemin kıvrımları acıtıyor
yokum diyorum,
inanmıyorlar,
inansınlar diye yanlarından geçiyorum
görmüyorlar, yokum diyorum
varsın diye niteliyorlar
oysa bütün hayatımı
umutsuz sevgilere harcadım.
nerede hüzünlü bir yaprak görsem
tutar göğsüme asarım
nerede bir yıldız görsem
avuçlarımda taşırım
toprakları okşarım
üstüne basılan her ayak için
benden kalan sadece sözcükler
bu yüzden susuyorum
konuşmak hep yanılmak oluyor
ben yanılmışların insanıyım
yorgunum,
tek bildiğim var olmadığım.
