Yürüsemde varamayacağımı bildiğim
O yerin,
İşte buradaki derin boşluğu...
Kafamda kuru bir ağrı,
Bir gün dönümü derin sızı.
Yorgunum.
Telaşlarım aşmış adımlarımı,
Koşarak da yetişemiyorum.
Ve yokluğun, hayatımdaki tek varoluşun!
Ellerini tutamıyorum,
Bir duvarın üzerinden sarkıyor parmakuçlarım.
Havva telaşıyla,
Bu meyveyi benden al!
Cehennemin kapılarını aralayayım.
Kovulduğumuz yerlerin yalnızlıklarıyız.
Cennetin eşik artığı, insanlar...
Eksile eksile düşüyoruz.
Seni sevmek, sanıyorum ki
Kendime en büyük merhametsizliğim.
Dünyaya küskün bir çocuk yüzü,
Şevkatle bezeli, mahrem perdelerin zamanları...
Olursa bana bir şey
Bu sevgiye kim bakacak?
Cevat Kolat
2024-01-17T18:24:45+03:00O sevgi elbet, elbet ve ilelebet bu şiirde baki kalacak.