Ürkek adımlarım vardı benim,
Bazı sokaklardan geçmemeye yeminli.
Zira o sokaklarda güneş bir başka yansırdı insanın bedeninden.
Bir başka eserdi yakıcılığıyla meltem.
Sordum her bir adımıma: nedendir çekingenliğin hayata?
Cevap vermekte gecikmediler, ne talih!
Dediler ki: biz artık cesaret dolu birer yolcuyuz senin dünyanda.
Cesaretimizin fitilini ateşledi kalbin.
Daha önce böyle coşkun değildin ki!
Her adım, yolcunun eşlikçisiyle yaratılır.
Sen onu yaratmamıştın ki!
Ve eklediler: Artık hürsün
Geç nereden istersen!
Düşsen bile korkma, yürü.
Çünkü yara almamak yaraların ta kendisidir.
