En çok kırdığınız yerden filizlendim.
Kanayan yerlerin nehirlerinde
Yüzdürürken oyuncak gemilerimi
Oracıkta boğulurum diye bekleyişlerden
Sağ çıkıp da
Elimde bir tabanca
Elimde bir kül torbası
İzmaritlerin o mayhoş kokusunda
Bırakıp gençliğimi
Çocukluğumun elinden tutarım diye
Çocukluğum orada öylece
Yüklerin altından çıkmış kamburu
Tüm aşağılamaların karşısında
Biri olma savaşında
En çok düştüğüm yerden filizlendim
Bilirim çok da iyi sayılmam
Çok da galip gelmedim
Elimde tabancam
Bir torba kül
Biraz tohum var cebimde filizlensin diye
Kırmızıya bulanmış kağıttan gemiler
Islak ve kırmızı
Kanayan yerin nehirlerinde
Hep yüzmez bilirim
En çok kanadığım yerden filizlendim
Belki yanlış belki kötü belki zor
Gitmez içimden
Değişmez bu bağlar
Bir bağın eskitmesi seni
Bir bağın yok etmesi çocukluğunu gençliğini
Hatta kadınlığını bile
Ne tam çevreleyen
Ne büsbütün kopup giden
Orada ama yok
Yok gibi ama belki de var
Galip gelemedim bu varlığın yokluk zulmüne
En çok yalnız kaldığım yerden filizlendim
Belki de biraz da bundan
Çok iyi sayılma-m.
