Çatlıyor koca gökyüzü
Ve görüyor insan her yüzü.
Bir bir kaybolmuş orada bedenler
Gitmek istiyor yeryüzünde kalan sesler
Bir derin mihrap üstünde yalnız iki seçenek
Susmak mı doğru olur, konuşmak mı kelimeleri seçerek?
Bilir mi şu dünya kavgalarımı?
Anlatsam alırlar mı günahımı?
Kaç kez gerçeği anlattım zamana,
Sanki yok saydılar beni zamanla.
Gözlerim yağmurlarını yağdırdı her güneşin soğuğunda
Bilmem gelir mi şu ruhum bu dünyanın oyununa
Sevmek var dilimin ucunda,
Her şeyi, herkesi sevmek...
İşin en zor kısmına başladım doğduğumda
Ne gariptir ki başardım o zoru da
Aklım ermedi geri kalanına.
Bir kırık gönüldür ki bekler durur direnişi
Pek bitecek gibi değildir bu serzenişi.
Dinliyor ruhum bu gelişi
Konuşmak diyor
Susuyorum.
Susmak diyor
Yağmurlar yağdırıyorum.
Bilsem ki anlaşılmıyorum
Ben yine de bu dünyaya alışıyorum,
Ben yine de bu dünyayla barışamıyorum.
Bir davaya çıktım ki dostlar tenha
Dehliz bir aydınlığın sonunda ücra
Bitmek bilmez varoluşun sonunda
Katlandı geceyle gündüz gözlerimin boşluğunda.
