”Ateşin ölümü havanın doğuşu demektir, havanın ölümü ise suyun doğuşu… Bu durmadan doğup ölmeleri kendimizde daha açıkça görebiliriz.” Herakleitos
Rutin metro yolculuğumda yakaladı Herakleitos beni. Tuttu, sarstı ve sakince bıraktı olduğum yere. Bir varoluşun yok oluşa muhtaçlığı başka nasıl anlatılabilir!
Dünyaya geldiğimiz gün hem yaşamaya başlıyoruz hem ölmeye. Hayatın içindeyken ölümün de içinde olmuş oluyoruz. Bu yüzden hayattan çıkınca ölümden de çıkmış olacağız.
Gençliğim çocukluğumun yokluğuna muhtaç oluyor, yaşlılığım ise gençliğimin… Su, havanın yokluğuna muhtaç, hava ateşin… ve tekrar…
Zihnim her şeyi gün yüzünde tutamaz ama senin için bunu yapabilirim Herakleitos.
