Hazır değildim bugüne, dünü nasıl yaşadım kendimi itekleye itekleye, dualar eder oldum yarın beni bulamasın diye.
Dondurabilsem her şeyi, yemem içmem gerekmese, para ihtiyacı toz olup uçsa gitse. Kendimi unuttum yine. Hatırlıyorum biraz özenirdim kendime, muhteşem kahvaltılar hazırlardım, dans eder resim yapardım, iki kitabı bir günde bitirdiğim olurdu, klipler çeker editler, kedimle oynardım. Dönüp baktığımda bugüne bir alkolik uyumak için içen. Kitapları tozlanmış, listeleri unutulmuş, her gün aynı şeyi yer, yenisini yapmaya enerji bulamadığı gibi yapılan hazır muhteşem yemeklere bile bakmaz yine aynı boktan şeyleri tekrar tekrar yiyip sadece sahnede bayılmasa yeter diye düşünen. Tablolarımı asmadım bile. Bir köşe de üst üste. Her gün merak ediyorum, neden sadece vazgeçmiyorum diye, yaşam dediğimiz şey değişmeyecek işte, orada burada ne fark eder allah aşkına, vazgeçmiyorum diyorum da sanırım çok oluyor vazgeçeli. Çünkü bu yaşam anca yaşamaktan vazgeçmiş birinin olabilir. Sadece yaşama katlanan.
