İnsan neden birinden vazgeçemez? O kişi gerçekten vazgeçilmez olduğu için mi? Ya da içimde ona yüklediğim mananın derinliğinden mi? Neden böyle oluyor bilmiyorum. Her şeye karşı vurdumduymaz iken bir tek ona söz geçiremiyorum. Zaman akıyor, seneler geçiyor ama içimdeki derin duygular geçmiyor. Geçmesini de istiyorum bir yandan, çünkü böyle yaşamak zor geliyor. Olmayacak bir şeyi beklemekle geçiyor ömrüm. Önüme bakmak istiyorum ama kısa süre içinde gene geçmişe gidip duruyorum. Nitekim kısır döngü içinde deveran ediyor hayat...

Açılmayacak bir kapının önünde kendimi heba etmişliğin yorgunluğunu da çokça hissediyorum üzerimde. Kendimi hiç uğruna yok ediyorum hala. Peki insan, bunu kendine neden yapar neden?