Sözlerim çatladıkları yerden kabuk bağladı
Göğü yarıp karanlığı ışıtan şimşekler gibi
Tenime kök salan çizgiler
Kıvrımlı, uzun ve ince
Konuşmak komünist bir eylemdir artık kıyı şeridinde
Hatırlıyorum oraya son gidişimde
Deniz ayaklarıma sündü ve kızlığımı çaldı ve toprak çiyleri yutup geceyi ayakta uyuttu
Ve İçtiğim antlar damağıma yapıştı
Ve utkun gözyaşlarımla bilendi
Ve kapıyı çekmek her şeyden önce bilmekti
Bilmek güneşin hangi bedevinin göğünde doğduğunu ve bilmek göçmen kuşların hangi yola taş koyduğunu
Hatırlıyorum oraya son gidişimde
Ezeldenir içime içime yağan
Ölümden oyma kurt yeniği laflar
(Her hecede gece daha bir doğdu l)
(Ve) Ay gamzettikçe ışıyan gümüş savatlı kadırgalar ve ellerim ve ellerim
Ellerim, her şeyi herkesten çok bilen ve ellerim ve ellerim bilen herkesi her şeyden çok
Ve artık ellerim(ellerim)
Adını anmak (ellerimin) buralarda komünist bir şarkıdır
