Kötü hissediyorum kendimi
Bastıramıyorum da
Susup öylece hiçbir şey yokmuş gibi kendimi avutsam da
Bugünün gecesi
Yarının sabahı
İçim içimi yiyor
Kalbimde bir gürültü susturamadığım
Çarpıntılarım bitmiyor
Kime nasıl
Kime ne
Anlatsam
Fayda etmiyor
Yolda yürümekten başka çarem yok
Yol öyle yokuş ki
Tek başıma çıkamıyorum
Ne yapsam bilmiyorum
Kırılıyorum sanki
Parmak uçlarımdan başlayıp bin parçaya
Tutamıyorum avuçlarımdan kayıp giderken her şeyim
Bütün sevdiklerim
Denizlerle çevrili
Bırakmak istemedim
Tutacak gücüm yokmuş ki
Ben bunca şeyi nereden bileyim?
Neye üzülsem
Neye yorsam kendimi
Binin bir günü ahım tutsa ve yansa bedenim
Bunca şey bana çok bile
Nafile kimi arasam iyi gelmez bana
Sığınmak istemediğim onca duvar içinde sıkışıp kaldım
Tutulsa ellerim bir tanrının yarattığı ve bana yadigâr bıraktığı kadının ellerinden
Kollarım tutulsa ve sadece sarılsa birden
İsterdim
Her şeye ait olsam yeniden
Ben büyüdüm yeşerdim
Ve sen
Kollarıma düştün birden
Ben sana senin bana baktığın gibi bakamam
Elimden gelen gayreti
Sana yetiremem
İçimdekini söyleyemem
Sussa ve gözlerim anlatsa
Yorgunluğumun günleri var
Ve başladı kendini birden
Tekdüze anlatmaya
Sığınamaz
Başlayamaz
Ve bitemez
Bu şiirin sahibi
Belli değil satır satır karıştı cümlelerim
Şuursuz bu gözlerim susmayı hiç bilmedi
Anlatmayı hiç öğrenemedi
Ben
Kırılsam
Ve kopsam birden
Sen de bittiğim yerden başlasan
bana doğru
Yüzümü sırtına yaslasam birden ve uyansam
Uyansam ve bitse bu işkence
Sen şu an bilmiyorsun
Anlamıyorsun beni
Anlatmak derdim yok
Günün geçse ve aydınlansa gecem
Seni bana bağışlasa
Ve ısmarlasam bu dünyadaki en büyük günahları
Özledim de özledim
Evdeki bütün sesleri
Senin tek bir sesin
Benim bütün gürültülerime değerdi
