Durmuş saatler kovalıyor
İnsan mahlukunu
Unutulmak üzere bekliyor,
En iyi ve en kötü
İnsan işte istiyor;
Onu, bunu, şunu.
Kendinden bir şeyler söylüyor
Bilip bilmeyerek.
Veda ediyor ve
Aklı hâlâ karışık.
Baktığında ise görüyor
O kuru gözleriyle,
Bir kez daha görüyor
Olup biteni.
Eğer o an şanslıysa
Karnında bir yerlerde
Bir umut doğuyor.
Hiç ama hiç bitmiyor.
