Birlikte büyürüz belki sevgilim

birlikte bir düşü büyütürüz belki demiştim

şimdi o düşlerin kırıkları batıyor

şimdi o düşleri doğmayacak bir günün izleri takip ediyor


Çölümde bir vahaydı sevgilim

bir kum tanesine bile sığarız

bir kum fırtınasıyla baş ederiz zannetmiştim


Sevgilim, insan en sevdiğini nasıl yitirir

tüm kıyımların içinden geçtim

her yokluğu ezberledim

fakat sevgilim insan en sevdiğini nasıl yitirir?


Ne varsa tükettim ayrılığa dair

okudum, yazdım, söyledim sevgilim.

sonra sonra belledim

uğurlamanın sancısı, o sancı hep benim


Giderken gördüm

O yolda karşıma çıkan her şey sendin

karıncalanan dizlerim sen

titreyen ellerim sen

avaz avaz ağlamak isteyen yüreğim sendin sevgilim


elim yarım

sözüm kesik

sesim kısık

ben bir ayazın ortasında ruhunu işitendim sevgilim


Kimse bilmese sen bilirdin sevgilim

bir dokununca bin ahları

sımsıkı tuttum gözlerinden

ben o kasırgalarda bile devrilmedim


Hiçbir ayrılığı tahayyül edemedim sevgilim

bir ellerimi koyduğum ceplerimi unutmam

bir yönsüz adımlarımı

bir de batmak üzere olan o güneşi


İnsan sonsuzluğu yaratırmış sevgilim

Seni severken sonsuz olmayı dilemedim

Seni sevmemin bir sonu yok biliyorum

Yağmurdan sonra kalan toprak kokusu gelse burnumuza

ikimiz de birbirimizi anımsarız biliyorum

Biz küçük ayrıntıların insanlarıyız sevgilim

Seni ben yokken izlediğin bir filmin içinde bekliyorum


Birbirimizi alıp baştan büyütebilseydik keşke sevgilim

Ruhundaki tüm yaraları onarmayı ne çok istedim

hani demiştim ya sana bir bebeğin anne karnında büyümesi gibi

büyüdükçe büyüdü sana olan sevgim


Kelimeler ne çok gerçek şimdi

Gurur aşamadığım o inatçı dağ önümde

Sana sevgilim sana, veda etmeyi öğretmeyi çok isterdim

Sana bazı yoklukların yaşamadan ne anlama geldiğini göstermeyi çok isterdim


Sevgilim,

yollar uzunken kısalır

Bu taşkınlar durulur

Bahar bize uzanıyor

Biz kışı geçiremedik sevgilim


Tüm hatıralar debeleniyor zihnimde

Bana güldüğün tek bir an

bana ağladığın tek bir an

Sevgilim zaman

zaman böyle kıpırdamıyor


Gördüğüm tüm yakınlıklar aynı, uzaklıklar aynı

Şimdi seni hep uğurladığım

o trenin son seferi kalkıyor

şimdi cam kenarı senin

benim canım çok yanıyor


Nasıl unuturum sevgilim?

başımda bir sevda sayıklıyor

biz içimizdeki karanlıkları

birbirimizin ruhuna bulaştırdık sevgilim


Şimdi seni hep uğurladığım o trenin son seferi kalkıyor

bir camın gölgesinde kalıyorum ben

sana yazdıklarımı sakla sevgilim

artık bir yokuşu çıkarken kesik kesik aldığın nefes olmak istiyorum ben