Vedalar her zaman tebessüm yaratıyor bende
Pencere ardında yağmuru izlemek gibi
Elimi uzatsam ulaşır yağmuruna,
bulaşır ıslaklığına biliyorum
Fakat ne pencereyi açmak geliyor içimden ne de çıkıp sokağına koşmak.
Vedalar her zaman burukluk yaratıyor bende
Kırık dökük sandalyemde soğuğuna aldanmadan,
Kapı ardına saklanıp vazgeçiyorum beklemekten
Gitsem peşinden, tutarım ellerinden biliyorum
Fakat ne kapıyı açmak geliyor içimden ne de tutmak ellerinden.
