Bir gece gitti ansızın...

Ne gören oldu ne duyan!

Her gece ağladı mizrabil...

Ne bilen oldu ne soran!


Göz yaşları ile ıslanan yastık...

Bugün kan doluydu!

Gece boyu kan kusmuştu mizrabil!

Kendine kusmuştu, nefretine kusmuştu...


Arkasından ağlayacak seveni vardı da...

Kendini sevmezdi mizrabil!

Utandı ya veda edemedi...

Satırlarla anlattı kendini.


"Veda etmek istedim de... Utandım.

Affedin.

Ben bile iğrenirken kendimden...

Siz beni sevmeyin!


Benim dostum kara topraktır.

En dibine gömün beni.

Dilim varsaydı da söyleseydim!

Hoşçakalın..."


Sen istediğin kadar sev beni, ben kendimi sevmedikten sonra neye yarar.



İnstagram rima_moarta hesabından destek olursanız sevinirim ve lütfen eleştirilerinizi yazın