Yalnızlığım mısralarına tekabül ediyor.
Zehiri sakıncadan yoksun akıyor.
Bir su edasıyla kayıp gidiyor dizlerim.
Toprak başka sulanıyor bedenimden.
Dizeleniyor avuç dolusu duman,
yolculuk bu sefer tanecikler kadar has.
Yankı gökyüzünde uyanıyor tellakla.
Bir kadın başımda rükûda zaferle
seyirlik oyunların bilmiş hevesiyle
vernem nidahen denen illete borç biliyor,
Susuz kalan ruhumu acıya boğmayı.
