Ufkumdandır nutkumda tökezleyen ırmağın kederi
Gözyaşımla
Uzun, çömez bir yolda
Bana tam tamına elli sene verirlerdi
Yaşamak kahiniydi bu
ömrün mecrasında
hüzün bulucusu derlerdi mevlasına
Suyun ahengini her akşam hazince izlerdim
Her akşam karanlığın mabedinde yalnızca
ruhumdan çamaşırlardı sıratına serilen
Nizamını boyunduruğum altında
Tam yirmi kez çiğnedim.
Dedim ya
küfre giden bu çapak yolda
asılsız tasmaları vardı insanlığımın.
Her ukdemin karşısında arzumun dibini elemledim
Muvaffaktım bu ömürümün yitik başlılığında
Ucube bir dildim aynamdan yansıyan
Cılız bedenimle görkemler yazardım tanrıya
Bir kızın parmaklarında ritim idim
süzüldüm rakseden ziyanın altında
elli sene verirlerdi bana
tam tamına elli
Yaşamak mevta idi karşımda
ben mezarımı her soluğumda hissettim
