yolda yürürken seni gördüm. ilk seferki gibi tepki vermedi bedenim. kalbimin beni terk etmesini bekledim. donup kalmasını bacaklarımın. belki de karşında ağlayıp yere kapaklanmayı. ama hiçbiri olmadı. gözlerimiz kesiştiğinde hiçbir bağ ya da hareketlilik olmadı içimde. sıradan bir adamdın benim için sıradan kıyafetlerinle, içime işleyen hiçbir şey yoktu sende. yine de haksızlık etmeyeyim vücudum kendini temizlemiş olmalı senden uzun zaman once, başına gelen en güzel şeyi kaybetmiş gibi davranmamdan bıkmış olmalı. ben acınacak halde kıvranırken güvensizliklerimi büküp atmış belli ki. makyaj yoktu yüzümde, saçlarım darmadağınıktı. yine de ışıl ışıl hissettim kendimi, sen karşı kaldırımdan geçip giderken sanki yüzüme vuran rüzgar yokluğunu vuruyordu yüzüme. oraya gitti bedenim ilk göz göze geldiğimiz kafeye belki birbirimizin arasında bir yokuş vardı ama sen sanki milyonlarca ışık yılı uzaktaydım sana.
