Yürüyorum ellerim cebimde
Ceplerim hayalle dolu
Bir melek tanıdım, hiç günahı yok onun
Bir kış günü annemin elleri kömür kokulu
Babam salmış köklerini koca bir çınar
Hangi fırtına yıkabilir ki onu
Olmadı çocukken yazdığım bir günlüğüm
Halihazırda yok bir an bile güldüğüm
Kördüğüm olmuş her şey ellerim oldu kangren
Ne olursa olsun başaracağım korkmasın üzerimde kan gören
Uyumak imkansız, kafamda atarken düşünceler volta
Başını omzuma koyduğunda daldım gittim hayallere, sorma
Nefesin nefesime değdiğinde dümdüz olur yedi tepeli şehir
İşte o zaman biter bu volta, peki ya sonra
O zaman da başlar yeni bir volta
Başlar yeni bir volta
