Çünkü yalnızlığı dibine kadar yaşamış, tek bir kelime olsa hatırlanmaya, sorulmaya hasret kalmış insanlar yalnızlıktan nefret ederler... Öyle içi boş kelime değildir yalnızlık. Her harfini yaşamak lazım tek tek, bilmek için... İnsanlar arasında ölü gibi gezersin yüzüne bile bakmazlar, umurlarında olmazsın. Nasıl çaresizlik içinde kıvrandığını görmezler. Nasılsın diye sorsunlar istersin... Ve kimse hiçbir şey demez, sormaz, merak etmez. Sen çaresizce yalnızlığa teslim olmak, hatta onu sevmeye çalışmak, ona alışmak, insanlar seni görsün diye çırpınmak ve bunun olmayacağını bile bile beklemek ne demek bilir misin! İşte, yalnızlık sadece dokuz harften ibaret bir kelime değil!
Anla bunu...
