Yoksul bir gece sonu
Hüzün ellerimden gün sonuna akardı
Affınıza sığındım ve affınızı çok sevdim
Sevmek zorunda bırakıldım
Soğursa içimde birkaç cümle
Babamı da seveceğim sonra
Sofralara zehir zemberek kelimeler koyulur
Kondurulur yanağına bir buse sevgilinin
Kış ve yaz ,yani hücresel bir döngü
Külfet
Dolanıp etrafında ürkek
Yine sokuyorum başımı muhtaçlıkla deliğine
