Engerekler gibi dolan ayaklarıma.
Fısıtılarla yaklaş korkma yakınıma.
Sanrılar gibi dalgalan uyanıklığımda
Ve kabuslarım ol rüyalarımda
Bir ışık gibi süzülme karanlığıma.
Ellerimi tutma,bırak beni yalnızlığıma.
Dokunma tenime! Bırak soğukluğuma.
Bölme uykularımı, gözlerimi uyandırma
Yeşertme artık o yeşerttiğin
Ümit çiçeklerim,
Öldür o vurduğun son darbenin
Şiddettiyle vur ve ölsün çiçeklerim
Demirden pençeleriyle sıkarken hayat,
Boğazımı; bir darağacının ipi.
Nasıl dayanmalı insan heyhat!
Hiçliğin o kabarmış öfke denizi.
Gel tüm hışmınla üstüme
Azgınca coş, çağla
Kükre arslan gibi hüznüme
Saflığına, aptallığına ağla
