Yorgunluklar doğuyor bedenimin elverişsiz yerlerinde

En verimsiz çağında ellerime sardunyalar batıyor

Gecenin şafağında vuruyor yüzümün en kızıl boyalı evinin kapısına rüzgâr

Marşlar esiyor içime

Günbegün, günbegün, günbegün

Kaşlarımı kazıyorum çatık kaşlı bir kadının evinin çatısında

Alnımın çatında adrese teslim bir buket gül açıyor

Çözüyor kurdelesini kadın güller anadan üryan

Kadın kendini asıyor

Bir gül takıyor kadın duvarda asılı resminin kuytusuna

Gül ve resmin karşısında kadın

Sallanıyor kırmızı kurdelenin boğazına sarılı kollarında

Yere değmiyor ayakları mutluluktan

Gülümseyerek ona bakıyor gül ve resim duvardan

Göz, gözü görmüyor