İlginçtir, ben seni kıskanmıyorum, senin hayatına girecek o kızları kıskanıyorum. Onları ne kadar da mutlu edeceksindir cümlelerinle. Şımartacaksındır, kahkahalara boğacaksındır eminim onları. Gözleri seni gördüğünde hayat ayrı bir güzel görünecektir, heyecanla arkadaşlarına anlatacakları tatlı romantik anlar yaratacaksındır onlara. Bazen “o kadar da sevilesi yanı yok” diyorum kendime, amansızca ikna etmeye çalışıyorum kendimi, sanki sen hayatımdayken dünyamı tozpembeleştirmemişsin gibi. Seni bu kadar özlediğime inanamıyorum çünkü. Sana sarılmak istiyorum, eline yüzüne dokunabilmek istiyorum.
Seni aştım sandığım anda hiç umulmadık şekilde yokluyor kalbime bıraktığın sızı. Artık hafif hafif dökülmüyor gözyaşları, bildiğin hüngür hüngür ağlayıveriyorum. Birbirimize söz vermiştik, dönüp dolaşıp birbirimize gelecektik. Ya dönüp dolaşıp yine bana gelmezsen? Ya dönüp dolaşıp bana geldiğinde artık seni affedemezsem? Ya sen koca bir yalansan, döktüğün gözyaşları, öptüğün gözyaşlarım bir yalansa? Ya başka birisiyle mutlu olmak zorundaysam? Ya bu hikayemizin sonuysa?
(21/12/23’ten bir yazı)
