Ya oysa oysa ki...

Kimse bilmiyor paramparça olmuş bir kalbin, parçalarının zorla bir araya getirilmeye çalışıldığını... Kimse bilmiyor. Ne bant işe yarar, ne tutkal... Kimse duymuyor mu sessiz çığlıkları? Kalbin haykırışlarını? Ya o çığlıklar o kadar mı sessiz? Yoksa sağır mı oldu herkes?Gülüşlerdeki acıyı kimse göremiyor mu? Anılar nerede şimdi? Geçip gitti diye mi biliniyor sadece? Geçmişte izini kaybetti mi o en güzel zamanlar? Gerçekler? Gerçekler? Ne diyor insana? Kalpler kör mü oldu? Niye göremiyor hiç bir şeyi? Dil kendinden mi bıktı? Ya unutmak? Unutmak ne demektir insan için?Boşvermek mi anıları? Hatırlamamak istemek mı? Neler zorluyor kalbi? Ya kalp parçaları? Bir araya gelemezler mi bir daha? Acılar izin vermiyor mu, kalp parçalarının yeniden bir araya gelmesine, kalp olmasına? Ya da kalp parçalarının tekrar bir araya gelmesi için bir başka kişiye mi gerek var? Eğer gerek varsa kim o kişi? Hayat arkadaşı dedikleri kişi mi o?

Bilmiyorum...