Ünvanları vardı, karakterlerinden hallice.
Ünvanlarına sığındılar, bir insana nefes dahi aldırmamışken.
Mühendissen değerli, doktorsan önemli, profesörsen özelsin.
Lakin bir kasiyer, bir işçi, bir satış danışmanıysan senin bir önemin yok.
Senden onlarca varmış muamelesi yaparlar.
Ekmeğini kazanmak uğruna didinen insanları,
Kula minnet ettirirler.
Paran kadar iyi, mevkin kadar güçlü, çevren kadar sağlam bir hayatın olur.
Kimse demez. Kalbin nasıl?
Karakterin var mı?
İlk sorular her zaman bellidir.
Mesleğin ne?
Nerede çalışıyorsun?
Hangi firma hangi şirket?
Kulu olduk kapitalizmin, kimse durmadı.
Rehini olduk tüketim aşkının, kimse bilinçlenmedi.
Toplumlar kendini, böyle böyle kaybetti.
Katletti.
~Fehmekar
