Ben, bir yaban lalesine imrenirdim gizliden,
Mevsimlerin birinde serpilmek,
Kalanında açacağım renge oyalar örmek,
Dokuma kumaşlara, kendi yüzümü işlemek sabırla,
Ürkek durmak insanlara,
En taze yerinden doymak yağmura,
Güneş kızgın bir girdaba dönüşünce,
Hemen şu dereden serin denizlere karışıp gitmek,
Ben bir yaban lalesi; narin, çelimsiz.
Bir mülteci gibi elim ayağıma dolaşır,
Sudan yapılmış ümit geçitlerinde.
Yiterim, anlamam haritalardan.
Kokusundan bulurum denizi,
Bir balıkçı oltasında,
Yaşama yemler takmaya açarım yeniden,
Şaşarım kendime şimdi,
Güneşe değişilmezmiş deniz,
Pişmansam da, ardıma dökülmesin yaşlarım,
Denizde hüzün çabuk büyür,
Sızlanamam da, yalnız içime kanarım.
Sitare
