Dışarı sarkmış ceplerinle yürüyorsun bu hayatta,
Bir şiir okumuş da kendinden içeri taşmış gibi.
Ciğerine soluduğun umudu hangi yangına üfledin?
Hangi külü yaktı gözlerini!
Vurulmuşsun yitirdiğin benliğine
İşte bitti derken el uzatmış geçmişin sana, öyle duydum.
Bir af dilemişsin; kabahatine engel, kusuruna yabancı.
Kalbindeki kırıkları toplayıp kolye diye astığın boynun yalancı
Ve yırtılmış en orta yerinden say ki özgür!
Bir kedi sevmişsin sanki avucunda kalbin
Ve bedenin hurdahaş.
İnancın da dökülmüş ceplerinden
Sokak çocuklarının gözyaşıyla ıslanmış.
Bir çiçeğe su verir gibi,
Zulüm toprağına yargı dağıtır gibi.
El değmeyecek kalbine, böyle bilesin.
Gülnaz Gök
2020-12-23T00:45:18+03:00Meryem Şevval çok teşekkür ederim,mahcup ettiniz. Ben de yürekten selamlıyorum sizi...
Gülnaz Gök
2020-11-18T19:51:54+03:00Teşekkür ederim, Şeyma😊💜
Şeyma
2020-11-18T19:29:17+03:00Yine çok güzel bir şiir😊. Kalemine sağlık 💙
Gülnaz Gök
2020-11-18T18:33:29+03:00Çok teşekkür ederim Mustafa 🙂
Gülnaz Gök
2020-11-18T18:31:00+03:00Senden böyle yorumları almak da harika bir duygu 💜
Mustafa Çekiç
2020-11-18T00:30:53+03:00senin kalemin hep yazsın ve bu cümleler hep filizlensin. kalemine sağlık.