Dışarı sarkmış ceplerinle yürüyorsun bu hayatta,

Bir şiir okumuş da kendinden içeri taşmış gibi.

Ciğerine soluduğun umudu hangi yangına üfledin?

Hangi külü yaktı gözlerini!

Vurulmuşsun yitirdiğin benliğine

İşte bitti derken el uzatmış geçmişin sana, öyle duydum.

Bir af dilemişsin; kabahatine engel, kusuruna yabancı.

Kalbindeki kırıkları toplayıp kolye diye astığın boynun yalancı

Ve yırtılmış en orta yerinden say ki özgür!

Bir kedi sevmişsin sanki avucunda kalbin

Ve bedenin hurdahaş.

İnancın da dökülmüş ceplerinden

Sokak çocuklarının gözyaşıyla ıslanmış.

Bir çiçeğe su verir gibi,

Zulüm toprağına yargı dağıtır gibi.


El değmeyecek kalbine, böyle bilesin.