Biri var
odasının balkonunda
hiç çıkmaz dışarıya
onun dünyası ora
ne içeride ne de dışarıda
konuşur durur yoldan geçen yabancılarla
her gün bir başkasıyla
zanneder açıldığını dünyanın öteki ucuna
ne de olsa konuşur yabancılara
hiç çıkmadığı o balkonunda
odasına gidemez evini bilmez
dışarıya çıkamaz yolunu bilmez
konuşur durur yoldaki yabancılarla
kimi her gün geçer o yoldan
kiminin tek seferidir
umudu yok aslında
ne de olsa yabancı onlara
ama
ama çıkamaz oradan
devam edemez konuşmaya
tutamaz onları
yabancılar ne de olsa
tek yaptığı beklemek olur
her gün belki geçerler umuduyla
beklediği o yabancılar mı
yoksa yalnızlığından kaçmak mı
pek umursamaz aslında
öyle zanneder ya
gecenin karanlığında
kendiyle kalınca
işi düşer baykuşlara
ah bi de duysalar beni der
o uğultular arasında
anlaşılmak istemez
ama konuşur baykuşlarla
konuşmamak için
içindeki yabancıyla
bundandır bekleyişi
bir ömür o balkonda
