Şekilden şekile bir koltukta
İçim geçmiş ağlamaktan
Üstümde bir kitap, bir adam
Yanımda bir kağıt, bir kalem, çok sigara
Bir fotoğraf; ne mutlu iki yüz.
Mutluluk, anı gibi kalır mı kursakta?
İçim geçmiş ağlamaktan,
Hep böyle uyur mu insan?
Hem vakit daha erken.
Ben ağlamadan uyuyamam
Nerden edindim bu huyu? onu da bilmem.
Sigarayı okudum, kitabı yaktım.
Kağıdı yazdım, kalemi yırttım.
Adamı da öptüm, öpmeyi hiç unutmam.
İçim geçmiş ağlamaktan,
Adam da gitmiş.
Elimi öptüm, ordan saçıma gezdirdim.
Gittim bir ayna tutturdum,
Nerden gelmiş bu yüz?
İçi geçmiş ağlamaktan.
