Yağmur

Karanlık bulutlara meftunum artık, içine atmadan anlatan hüznünü

Dokunsalar patlayacak, ağlayacak kararlı, vakit ıslak kaldırımlar günü,

Dokunduğu toprak hisli cennet kokusu ve örselenmiş insan küskünlüğü,

Sokaklar karmaşık, caddeler boş, oysa hangi gözyaşı gizler üzüntüsünü,

Kimler için ağlıyordu kimlere öfkeliydi ki ısrarla gösteriyordu gücünü,

Gecenin sessiz karanlığını delercesine haykırarak döküyordu yükünü,

Hangi duaya icabet etmişti ki özlemi andırıyor, mateme çeviriyordu yönü,

Odamın karanlığını aşıyor gökler haykırmadan önceki ürpertici özünü,

Ben yağmur yağarken kahkaha atan kimseyi görmedim, başı öne eğikti herkes,

Hüzünle karışık iniyor sanki gökyüzüne,

yüzümüzden yavaşça kayıp giderken,

belki sevmelerim bu yüzden herkes aynı ruh halinde ıslak kaldırımlarda yürürken,

Sen yağmurları sev, hisli damlacıklar okyanusu onlar, üzerine tane tane yağarken