bugün yağmura gün boyu derste olduktan sonra yakalandım. önceden ıslanmayı severdim, gözlüklerimi çıkarıp, kulaklığımı takıp müzik dinleyerek yürürdüm... şimdi böyle bir şansım yok. yapabildiğim tek şey şemsiyemi açıp yürümek oldu. üzülüyorum gerçekten. gözlerim doluyor, insan kalabalığında ağlamayı sevmiyorum. bu yazıyı da metroda yazıyorum. bugün gerçekten kötü bir gündü. bazen sığınacak bir şeyim kalmıyor gibi hissediyorum. gerçekten çok yoruldum... al işte, dökülüyor şimdi gözlerimden yaşlar. yağmur çok acılı yağıyor. bilmediğim yerlerde saklı kalan düşünüşler beni bitiriyor. her yerimden gerçekten acılar fışkırıyor.