Çünkü gücüm yetmeyecek nefesim yetse dâhi.

Bilirim yaşamak biraz Bulut biraz Gök gürültüsü.

Tutarım dimağımda kalan kelimeleri,

Gözlerim artık aramaz bir kaybolup bir gelenleri,

Bir Kuzgun geçiyor ormanlarımdan,

Şakaklarıma Yağmur taneleri düşüyor

Ben kendimden düşüyorum,

Bir ateş sırrını veriyor

içimdeki Rüya büyüyor.

İnsan dostundan öğrenir

neden peygamber emindi ve neden dostu bu yemini bitirdi.

Mağrib,asr demeden ruhumu tutusturan bu ıstırap.

Kendini bulduğu yer,yurdu

Değil midir insanın,?

Yurtsuzum bu yurtlar sahnesinde.

Elime bir megafon alıp incilerimi bağırıyorum, duymuyorlar.

Hem rüzgar da sert esiyor,geç içeri.