Gözlerimi açıyorum
Ve görebilmenin sahibiyet olduğunun farkına varıyorum.
Yahut dünün,
Yahut bugünün,
Veyahut yarının içerisinde yaşıyorum.
İkisinin getirisi, bir diğerinin sunabileceğine eş değer olduğunu görüyorum.
Güneşi, ayı görebiliyorum.
Bu iki döngünün içerisinde ise kaderimi arıyorum.
Önceden çizilmiş olanın,
Ya da çizebileceğim olanın...
Ancak ne bir zar ne de açık bir kart,
Gerçeği görüldüğü gibi sunuyor.
İşte o zaman farkına varıyorum,
Görebilmenin tüm gerçeği sunmadığını.
Sahibiyetin, aidiyeti sunmadığını.
Öyleyse farkına varıyorum...
Yahut dünün,
Yahut bugünün,
Veyahut yarının...
