Ne zamandır bilmem
Yakama bir çiçek taktım,
Öncesi dağınıktı bağrımda düşünceler,
Derleyip toparladım.
Tuttum kendi yakamdan,
“Sevgidir” dedim yakaya takılan çiçek,
“Sev” dedim,
Hepsi geçecek.
Ne değişti bilmem,
Yakama bir çiçek takınca,
Hem kuru bir ottan ibaret,
Hem cennet bahçesi bakınca.
Düzelttim yakamı ayna karşısında,
“Güldür” dedim yakaya takılan çiçek,
“Gül” dedim,
Yakındır, güller açacak.
