o gece evim yanmıştı
aynada sakin bir telaş, duvarda yokluğun
şimdi üzülmenin hiçbir anlamı yok affedilmenin, öldürülmenin, beklemenin
yalnızlığı bu kadar düşünürken gidebilmenin.
tüm kapılar açık
gördüğüm rüyayı ağlarsam nefes alamam
anlatırsam uçurum olur sözcükler
yeterince inanırsam
kapının arkasında seni bulacağıma dair
bir inançla koştum yolları
ruhum çözülerek aktı boğazın sularına.
bağışladım tüm gelmeyenleri
ayrılık tanıdığım tek dosttu çünkü.
doğru muydu
hayaletlerin her kaybedişi görünür kıldığı
öylesine zor bir uyku ki şimdi seni düşünmek
uzaklıklar bana, senden geriye kaldı
bu gölge yüzün için ne kadar da gerçek.
üç gün üç gecedir yanan vücudumu gözetleyen geceye
imkansız olan sevilişimi anlatıyorum.
üç gün üç gecedir
seni ve kavak ağaçlarını düşünüyorum.
çok güzel olduğu için ölen bir kelebeğin konuştuğuna karışıyor telefondaki sesim
acılar yakınlaştırır bizi
kurtulmak istemem onlardan.
belki de yitirdim yüzünde yerine konulmaz bir şeyi
soluğum durursa başını eğ ellerime
nasıl itiraf etmeli
üç gün üç gecedir gömleğine sarılıp uyuduğumu
yakasına yapıştığın bir rüyayı
nasıl kendim yaptığımı
yine susturmalıyım kalbimin kalabalığını hep anılarla sevişiyorum
ama bir kadınım işte
yakaladığı yıldızı avuçlarında tutan
keskin uçların kanattığı bir kadın.
pencereden dışarıya bakıyorum
ansızın binlerce kanat yükseliyor
bir ses düşürmüş olmalıyım avluya.
Songül Uslu
2024-02-10T03:23:08+03:00Teşekkür ederim hocam 🫂
Maryam
2024-02-09T22:44:30+03:00Bağışladım tüm gelmeyenleri, ayrılık tanıdığım tek dosttu çünkü... Bu cümleler beni vurdu. Kaleminize sağlık hocam ❤️🩹