Yaktı yine sigarasını. Sanırım siniri geçti, ne zaman sinirlense bir sigara yakardı ve oradan anlardık; sakinleşti, siniri geçti...
Hayat mıdır onu yoran yoksa yorulmak icin hayatın peşinden koşan kendisi midir? Sigaranın dumanı bile nasıl acıyla havaya savruluyor, kokusu uzaktan huzur veriyor... Dumanın dili olsa, içine çektiğin ciğerler bir konuşsa ne dertler anlatacaklar...
"Dumanında kaybolan kadın, annem" desem kaç kişi "benimki de öyle" diye bana katılır?