Kırk yılda bir mutluluk kapımı çaldı

Sen yoktun içimde, açan olmadı.

Anlatsam gözlerindeki uçurumu

Kuşlar küsecekti gökyüzüne

Sonra bir şarkı düşecekti dilime

Alıp götürecekti bıraktığın ne varsa.


Ne oldu sokak lambalarına?

Neden eskisi gibi aydınlatmıyor geceyi?

Neden böyle ıssız bu şehir?

Neden bu kadar sessiz köşebaşları?

Söylesene bir ben mi kandım

Söylediğin yalanlara?


Hala ilk günkü gibi

Bir şiir önünde kuyruğa girişim

Çocuklara seslenişim

Haksızlıklara direnişim

Değişen sadece

Eskisi gibi yüzüme yakışmayan gülüşlerim


Çoktan durmuş duvardaki saatim.

Umudum yine borçlanmış hasretine.

Yüreğimde bir kırılma sesi

Ve göğsümde sıkışıp kalmış

Yüzünü ellerimden gizleyen 

Utangaç bir serçe...