ben çocuk bedeninde yaşarken ve bunun farkındayken
büyüklü küçüklü arkadaşlarım vardı
zihnimden geçenler onların bedenlerinde gerçeğe dönüşürdü
tablolardaki sokaklara çocuklar çizerdim sarı kalemimle
hepsini arkadaşım yapardım teker teker
hakkında varsaydıklarım...
-git oyna çocuk
annem senin kalbin temiz, derdi
diğeriyse kafamdan aşağı gürültüler dökerdi
kötü bakışlı devler ve çirkin cadılar
benim onları gördüğümü bilirdi
ikinci veya üçüncü katta oturan zihinsiz adamın elleri bana değeceği zaman
büyüyüp küçülmezdim, o korkardı bundan
yanına hapsettiği kadınlar, adamın kötülüklerini yiyip
iyi etmişti onları, iyi insandılar
ben büyürken her şey ne kadar aynılaşsa da
çocuğun zihni hâlâ aynı, aynı kalacak
