İçgüdüsel olarak; yalnız kalırsa hayatta kalmayacağını hisseden insanı yalnızlığa çeken bir güç var. Bencilliği... Aslında çeken dememeli. Mahkum eden demeli. Bu her bir bireyin kendini eşsiz hissetmesi ve sadece kendi hislerinin içinde olmasından kaynaklı. Başka biri ne hissediyor hiç bilmiyoruz. Tek bir bildiğim var şu an keyfim pek yerinde değil. Keyfimi yerine getirmek istiyorum ve keyfim yerine gelirken de başkaları çok da önemli değil. Destek olurlarsa ne ala destek olmayıp köstek olurlarsa da onlardan kurtulmak isterim. Kısaca hayatta yalnızca ben önemliyim. Değerli eşyaları korunaklı ve gizli yerlerde tutmaya eğilimliyiz. Çalınma ihtimali sıfır bile olsa o yerde bile saklamayı deneriz. Çünkü bizler için değerlidir. Kendi menfaatimiz de çok önemli olduğu için her zaman onu glzlemek isteriz. Karanık ve uzaklıkta olmak istememiz de bundandır; çok değer verdiğimiz kendimizi gizlemek ve korumak isteriz. Bu izole edilmiş varlık da böylece yalnız kalır.
