Bugün bir dalganın eşiğinde oturdum
Önümde birkaç köpük
Yanımda birkaç deniz kabuğu
Birer birer kumları saydık beraber
Dışarıdan bakınca deli derler bana
İçeriden bakınca da deli derim bana
Lakin belki de deliliğe vurdum bunca zaman.
Örttüm bazı duygularımı,
Kendimi.
Dedim ya bir dalganın eşiğindeyim
Beni sessizce dinleyen arkadaşlarım var
Köpük ve kabuk gibi...
Arkadaş, arkadaş...
Kelime olarak işteş belki,
Ama yalnızdır çoğu zaman işte kumlarım.
