Sevilmediğim anları hatırlamak için sevmediklerimi aldım yanıma.
Sevilmedim ya ben hani;
Sokağımın yabancısı kimse, ona karıştım.
Sevilmemenin inadına kalabalıklaştım işte.
Beni sevmediğin tüm günler için kadeh kaldırdım.
Her kadehte sevmediklerime sarhoş oldum.
Sevilmeyen saçlarım için,
Sevilmeyen arzularım için içtim.
İçtikçe sevmediklerim çoğaldı etrafımda.
Ve ben daha çok hatırladım sevilmediğimi.
Ağladıklarımı unutmamak için gülümseyerek attım yatağımdakileri.
Güldüm!
Korkarak, titreyerek daha çok güldüm.
Gözlerimi kapata kapata,
Kafamdaki sesleri bastırmak için kahkahalarla güldüm.
Sustuğum her duygu için her yabancıya birer birer güldüm.
Gözlerimden yaşlar ine ine güldüm sadece.
Yalnız yattığım gecelerin hatırına daha çok çıplak dolaştım.
En yalnız tenlerle seviştim,
Sırf giden ben olmak için.
Yağmurlara daha çok karışmak için.
İçime karlar yağdırarak, donarak seviştim.
Her sigaram için bir kere daha seviştim.
Yatağı toplamadan tekrar tekrar...
Kaybolduğum benliğimi bulmamak için daha da uzaklaştım evinden.
Bazen de bilerek kaybettiğini hatırlamak için sokağına tekrar geldim.
Her gelişimde hatırlayıp yeniden kayboldum göğün gölgesinde.
Sen beni karanlığa bıraktıktan sonra
Geceleri hep uyanık kaldım, hep geceleri dolaştım.
Uyanık düşlerime giren adımlar hoş gelmedi hiç.
Ama öperek karşıladım hepsini.
Her öpücükte daha da kaybolmak için.
Her öpücükle kendimden daha da uzaklaşmak için...
